De winterdagen brengen vaak meer stilte en duisternis, maar juist in deze tijd van het jaar is er een uitnodiging om te vertragen. De nacht omhult ons, niet als iets negatiefs, maar als een bron van rust en reflectie. Het is in de duisternis dat het licht zijn weg vindt, langzaam maar zeker, totdat de dagen weer beginnen te lengen. Zo is het ook in ons innerlijk: soms heeft ons hart even tijd nodig om in stilte te rusten en opnieuw op te laden, voordat de nieuwe energie zich aandient. Wat mag jij in de stilte van deze tijd ontdekken? Wat kan je loslaten om ruimte te maken voor het nieuwe licht?